maandag 6 augustus 2012

De overtocht

Scarborough bij avond

De laatste dagen in Engeland staan in het teken van de overtocht naar Nederland. Doen we het wel of niet in één keer, het is 220 mijl bij 5 knopen per uur is dat 44 uur zeilen zonder slaap gaat ons dat lukken? Het weer moet ook nog meezitten. We stropen de weersite’s af niet alleen aan land maar ook de wind op zee is van belang dus raadplegen we ook de sites die de booreilanden hebben opgenomen  in het programma. Elke ochtend kijken we even hoe het er voor staat. Een windkracht vijf veranderd in een zes oh jee, maar de volgende dag al weer korter in tijd. Uiteindelijk besluiten we het plan van vertrek op donderdagochtend door te zetten, ondanks nog een paar onzekerheden in het traject voor wat betreft de windkracht. Overdag bezoeken we nog Whitby en York. Het zijn leuke echt Engelse stadjes die wel erg toeristisch worden geëxploiteerd.
Wie zo op de kaart kijkt ziet alleen blauw tussen Engeland en Nederland maar op de gedetailleerde Admiralty kaart die we van onze Belgische buren in de Heen hebben gekregen staat het vol met obstakels, booreilanden, ondieptes, maar vreemd genoeg geen windparken en die zijn er ook nog weten we. In een mooie rechte lijn oversteken zal het dus niet worden. Daarbij komt dat de wind op donderdag westelijk begint maar in de loop van de dag ruimt naar zuidwestelijk tot zuidoostelijk en dan tegen staat. Eerst dus zo veel mogelijk zuidelijk varen en daarna pas naar het oosten om zo lang moegelijk ruime tot halve wind te houden. Op de Admiralty kaart vinden wij ook nog de track van een vorige gebruiker die ons goede aanwijzingen geeft over een te volgen route die we bijna helemaal kunnen kopiëren. Op donderdag om vijf uur wordt Thea wakker en stelt voor maar te vertrekken om dan nog zoveel mogelijk plezier te hebben van de stroom. Een goed idee dus vertrekken we om half zes uit de haven van Scarborough met een matige westen wind en stroom op de kont. Eerst twee heads passeren en dan een lang rak naar beneden. Het zit mee er staat meer stroom want het is spring, we gaan dus ruim 7 knopen maar als de stroom na de landpundjes draait gaan we nog nauwelijks vier knopen. Dat is te weinig dus de brommer erbij, dan gaan we net iets meer dan vijf knopen het minimum voor deze tocht.
Als na een hele dag varen de nacht invalt zijn we boven the Wash. Het stroomt daar behoorlijk en een gedeelte waar we doorheen komen heet the race, dat zegt vaak al genoeg. Wij hopen maar dat de stroom daar nog mee staat want helemaal precies berekenen is op zo’n lang traject moeilijk. We hebben geluk en schieten met acht knopen en halve wind door de invallende duisternis, met een inmiddels een keer gereefd grootzeil. Om een uur in de nacht komen we langs een groot windmolenpark dat niet op de kaart staat, ook niet op onze in mei nog geüpdate kaart van de plotter. Vreemd maar ik had over dit merkwaardige fenomeen al gelezen op internet. De ontwikkeling gaat zo snel dat het nog niet op de kaarten staat, maar drie maanden geleden stonden deze molens er echt al dus????  Sailing Yacht Sindoro klinkt het opeens in het maanlicht.  
Sailing Yacht Sindoro
Waar komt dat vandaan? Wie roept ons bij naam? Het is alsof we door de heer geroepen worden maar dan de blije (AIS) variant. Thea snelt naar beneden om haar plaats als marconist achter de kaartentafel in te nemen. Station calling Sindoro hoor ik haar zeggen.  The Pride of York channel 06 is de reactie. Thea moet nu overschakelen naar een werkkanaal 06 om de algemene communicatie op kanaal 16 niet te verstoren. Sindoro is listning hoor ik Thea weer zeggen. Yes mam here the Pride of York
(Een passagierschip dat de lijn Rotterdam Hull verzorgd met Lengte 179,35 m, Bruto gewicht 31.785 GT, 1.050 passagiers,  850 auto's of 180 ton cargo) wij liggen  3,5 mijl voor u en willen graag bakboord-bakboord passeren, maar wij hebben te weinig diepwater aan stuurboord kunt u uw koers naar stuurboord verleggen? Thea kijkt op de kaart en ik naar de wind. Dat moet kunnen dus verleggen wij de koers 10 graden naar stuurboord. Thea vraagt na vijf minuten of het zo ok is, Yes mam your fine is de reactie vanuit de brug. Wij zien vage lichten in de verte opdoemen, maar de Pride of York ziet ons niet geven ze aan. Toch brandt ons navigatielampje in de mast. Thea verzuimt te vragen of er geen bezoek moet worden gebracht aan een bekende opticien, maar dan komt de mededeling dat ons lichtje duidelijk wordt gezien en bedankt het schip ons voor de coöperatie. Even later schuift er 31000 ton aan bakboord voorbij. Tegen de ochtend neemt de wind toe en moet er een rif bij. Het wordt nu ook hobbeliger en mijn tien jaar uitgebleven zeeziekte steekt nu de kop op. Bleek koud zit ik tegenover mijn frisse scheepsmaat die nergens last van heeft en mij liefdevol verzorgd met warme bouillon en thee. Tegen de middag schijnt de zon volop en voel ik me weer beter. Nog 80 mijl roept Thea optimistisch. Uiteindelijk lopen we in een mooie lijn aan op Scheveningen waar we om vrijdagavond om half tien vastknopen. Naar bed zou je denken maar er is nog een prijsvraag en dus blijven we nog een uurtje wakker om ons over de mooiste en origineelste limerick te buigen.
Wij kregen de volgende inzendingen binnen:

Jeroen Prevo
Op zoek naar het Monster van Loch Ness,
Raakten Arjan en Thea in de stress,
Wat schrokken ze toch, toen opeens uit het Loch,
Een paling opdook van ‘n meter of zes…


Waar zijt gij o monster van Loch Ness?
Al jaren springen paranormalen voor U in de bres,
Toont U nu aan den mens,
Dat is slechts mijn wens,
Anders gaat de geest van uw mythe nog uit de fles...  


De mythe van het monster van Loch Ness,
Maakte indruk op 'n wonderschone prinses,
Daarom ging ze naar 'm op zoek,
Doorzocht 't Loch tot in iedere hoek,
En dook in het water voor een zeker succes.

Toen zij onderwater belandde,
En het haar voor haar ogen verwijderde met 'r handen,
Kon ze haar ogen echt nauwelijks geloven,
En dacht 'hoezo komt alle zege van boven?'...
Met zo'n monster wil ik hieronder wel stranden.

Het monster bleek een mooie verschijning,
Hij hield van storm en flink wat deining,
Het was van het romantisch soort,
Waar je zo vaak over hoort,
Hij nam in hofmaken dan ook meteen de leiding.

Na een tijd van elkaar wat verkennen,
En af en toe ook flink verwennen,
Namen ze samen het besluit,
Thea werd Arjan's bruid,
En zij kon de terugreis weer plannen!
Jacques Zick
"ER WAS EENS EEN MONSTER IN LOCH NESS,
DIE WAS AL JAREN GOED BIJ DE LES.
 ELKE ZEILER VRAT HIJ OP,
MET WAT ZEEWIER ON TOP.
 EN DAT ZONDER HULP VAN LEPEL OF MES...
Theo Hearkens
Mijn inzending is het best te lezen met licht-Haagse tongval:
 Oos, wes,
Loch Ness!
Een  zeiltrip om de kop van Schotlan',
Daar droomde de Sindoro-crew lang van,
Eerst via oost, toen toch maar langs wes',
Niet langs de Shetlands, wel door Loch Ness,
Het lukt: PROOST voor Thea en Arjan!

Roel Melief
Een verregend stel te Loch Ness beklom een wonderschone berg met succes
Hierna hun boot de Neptune's Staircase en Banavie 
om weldra terug te keren naar hun hartendief
De zusters Loch Ness, Loch Oich en Loch Lochy bleven achter. 
Hun schoonheid stak bleek af tegen wat de zeilers in Nederland konden verwachten.

Wietske Prevo
In een diep en donker meer
Ging een zeilboot ernstig op en neer
Thea riep gaat dat wel goed
Want zei kreeg bijna de gijp tegen haar snoet
En gaf haar monster Adriaan  een sneer


Er was een monster in Lochness
Dat dronk veel te veel van de stress
Elke keer verstoppen in het meer
Dat wilde ze niet meer
En ze greep nogmaals naar de fles

Na regen zou zonneschijn komen
Maar de regen bleef elke dag maar stromen
Wind kwam in overvloed
En Nessie zwom de boot tegemoet
Van zo’n lekker hapje kon ze alleen maar dromen


Het was lastig voor de jury om uit deze inzendingen de mooiste te kiezen. Ze zijn eigenlijk allemaal wel mooi vinden jullie ook niet? Toch kozen wij met het gevaar beschuldigd te worden van nepotisme voor een gedeelde eerste plaats voor het echtpaar Prevo. De jury vond de onderstaande limerickjes het mooist. Over de uitslag kan worden gecorrespondeerd!

Waar zijt gij o monster van Loch Ness?
Al jaren springen paranormalen voor U in de bres,
Toont U nu aan den mens,
Dat is slechts mijn wens,
Anders gaat de geest van uw mythe nog uit de fles...  

Na regen zou zonneschijn komen
Maar de regen bleef elke dag maar stromen
Wind kwam in overvloed
En Nessie zwom de boot tegemoet
Van zo’n lekker hapje kon ze alleen maar dromen


Dit was het laatste blog reisverslag, bedankt voor jullie enthousiaste reacties die het schrijven hebben aangemoedigd. Ik wil over een paar weken nog een evaluatie schrijven met ook wat meer technische details van onze reis.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten