Het Crinan Canel

De vijf dagen en nachten met onze kinderen/ kleinkinderen aan boord schieten voorbij en het is dus veel te snel maandag als de gekleurde koffertjes weer worden ingepakt voor de terugreis. We maken de boot weer vaarklaar en gaan lekker eten in het restaurant van de Marina. ‘s-Morgens nog even tanken en dan naar Ardrishaig waar het Crinan Canal begint. Het motregent als we wegvaren uit Largs maar het weer wordt snel beter. We beginnen zo langzamerhand enkele contouren van bergen en bergruggen te herkennen. In de verte ligt Arran met Holy Island en aan stuurboord de entree van de Kyle’s of Bute. Dan komt er een patrouilleboot met geüniformeerde mannen langszij. You are in a protected area roept de man in accentloos schots; waardoor wij hem niet verstaan. Hij besluit daarop zijn stem te verheffen en roept nog steeds onverstaanbaar maar harder het zelfde. Dan schakelt hij over op Engels en begrijpen wij dat wij hier niet mogen varen. Niets te vinden op de kaart maar of we willen wegwezen in de richting van zijn streng uitgestoken wijsvinger. Dit advies volgen wij natuurlijk op en zo  komen wij ongeschonden aan bij het eerste lock van het kanaaltje.

Genoeg stootwillen zou je denken

Onderweg zijn wij al vaak gewaarschuwd voor de sluizen in het Crinan Canal. Het is hard werken daar en heeft u het al eens eerder gedaan? Wij wel, sluizen kennen wij uit Nederland vertel ons niets! Maar ja, in Nederland hebben ze de sluizen sinds 1850 een paar keer gerenoveerd maar hier niet. Zo’n sluis hier is een plaatje voor een foto maar een regelrechte ramp voor de schippers. Er zijn (voor de zeilers onderons) bijvoorbeeld geen klampen in de sluis. Alleen bovenop de kade een paar ringen. Niets geen lijntje gooien en klaar is Kees maar een ingewikkeld systeem van lijnen met oog aangeven aan de gestreste sluismeester.  Dan komt het, “Zijn jullie er klaar voor?” roept de sluismeester en draait de benedendeuren van de sluis met de hand open. Een ware waterval stoomt de sluis in, de schepen gaan van links naar rechts. Lijnen houden beperkt omdat die helemaal van boven komen en dus het schip niet goed tegen de kade houden. Wij zagen een Bavaria met wel tien stootwillen aan iedere zijde, leuk voor een fotootje, maar de volgende sluis waren wij zelf ook in vol ornaat met alle stootwillen die we beschikbaar hadden precent. Het kanaal zelf is smal en idyllisch, talloze doorkijkjes, mooie oude huizen de suizen zelf zijn dus uit 1850 met grote bomen aan de deuren die werken als een hefboom. Alles handmatig bediend. Het zijn er 14 en gelukkig varen we met twee andere boten die een week tevoren hulp hebben aangevraagd, waardoor wij niet alle sluizen zelf te hoeven te bedienen. Het eerste lock doen wij de middag dat we aankomen het tweede om ‘-morgens om 9.00 uur en dan de hele dag door. Wij komen uiteindelijk in Crinan om een uur of vier. Daar liggen wij  in een soort kommetje en kijken uit over de westelijke eilanden en de Schotse Highlands. Het is moeilijk hier superlatieven te vermijden, het is echt heel erg mooi. Het weer is ons goedgezind er is zon en het waait niet te hard. In het kommetje liggen nog meer boten waaronder een luxe motorjacht met de  bijzondere naam “Sorry kids”,de erfenis is dus aan de boot besteed. Er ligt ook nog een kits getuigde schoener waarover zo meer.

Leuke naam?

De volgende dag naar gaan we naar Oban, in Largs had ik al een nieuwe kaart gekocht van het gebied waar we gaan varen. Het zag er zo op het eerste gezicht wel ingewikkeld uit. Maar nu de kaart zo voor mij ligt wij met alle Pilots de route planning maken krijg ik toch een beetje stress. In de gulf of Corryvreckan is het 100 meter diep en staat op de bodem van die diepte een bergje van 29 meter hoog. Het stroomt er een knoop of acht om dat bergje en voor je het weet draai je een rondje. We beginnen met een doorgang die Dorus Mor heet. Dat betekent grote deur in het Gaelic dialect daar stroomt het ook weer behoorlijk. Het weer is gelukkig goed maar Thea ziet dat ik nog niet happy ben met de voorbereiding en adviseert me het echtpaar waarmee we in de sluizen hebben opgetrokken te raadplegen, zij hadden het al een paar keer eerder gedaan. Dat lucht op, ik werd direct heel vriendelijk ontvangen aan boord een paar aanwijzingen en een prachtige pilot die ik zelf niet had aangeschaft. Ik mag deze vanavond lezen. Nu zie ik nog meer ellende maar gelukkig gefotografeerd met windkracht 7 en dat hebben wij morgen niet. Het wemelt in dit gebied van de mini eilandjes en rotsen soms boven water soms er net er onder. Het boek is gelukkig heel instructief en geeft het ons voldoende vertrouwen om eraan te beginnen.

Mooi uitzicht op Mull

Om negen uur draait het laatste lock. De schipper van de schoener vraagt of hij eerst en alleen door het lock mag want hij heeft haast, namelijk een afspraak om uit het water te worden gelicht. Maar ja wij moeten de stroom hebben bij “de grote deur” dus ik ben niet enthousiast. Boos wendt hij zich af. Een kwartier later liggen wij samen in de sluis, hij is zo opgewonden over zijn afspraak dat hij vergeet de lijn te vieren als het water in de sluis zakt. Met een groot mes kapt hij de lijn waarna het schip met een plons weer naast ons ligt gelukkig geen schade! Wij zeggen niets onvriendelijks het is al erg genoeg dat hij de afspraak mist. Dan gaan de deuren naar zee open en varen wij naar het eerste waypoint. Voor ons ligt Corryvreckan rechts Dorus Mor maar het is vredig er staat bijna geen wind en zo is het varen hier een eitje. Het is wel weer van een onbeschrijfelijke pracht, mogelijk door het weer, of door de wegvallende stress genieten we volop van deze traktatie van schoonheid. De aankomst in Oban Marina is feitelijk aan de overkant van de stad op het eiland Kerrera. Er gaat een gratis pondje naar de stad. Wij bezoeken er direct de bekende stokerij en genieten van een prachtig provincieplaatsje.

Ooit zo'n mooie bolder gezien?

Aan het eind van de volgende dag varen we richting het eiland Mull. Halverwege zet de wind op en kiezen we voor een loch aan de vastelandzijde van de sound of Mull, Loch Aline hier gooien wij een ankertje uit. We genieten opnieuw van een mooi uitzicht op het eiland Mull en de rust vaan het loch. Zaterdag varen wij door naar Tobermory op Mull, waar ik dit blog nu schrijf. Ook weer bijzonder meer in het volgend blog!